Ik heb Macbeth nog bij het verhaal van gister toegevoegd, samen met een foto van het bizarre decor .... De hoofdrolspeler was in een psychiatrisch gesticht opgenomen en beleeft daar het avontuur van Macbeth ...

Vorig jaar viel ik hier makkelijk in slaap en bleef ik lang doorslapen. Dit jaar lukt dat minder goed. (ik denk dat het bed verkeerd om staat, Feng Shui en zo .....Nou heb ik wel wat kastjes verplaatst, maar om nou het hele bed te verslepen??!!)

Ik ben dus prima op tijd voor het latere zondagsontbijt en ga aan de langere tafel zitten. De meeste mensen hier gaan aan een tafeltje alleen zitten, maar sinds een paar dagen neem ik de langere tafel. Volgens mij een statement dat je best gezellig wilt zitten doen.
En ik raak dan ook aan de praat met 3 anderen. We wisselen allerlei ervaringen en meningen uit en het is erg gezellig.

Opeens zie ik op de klok dat ik op moet schieten, want ik heb een wandeltour door de Lower East Side vandaag, gewijd aan historisch belangrijke vrouwen naar aanleiding van
Moederdag
Ik haal het net op tijd ... nu ja, ik was een kwartier te laat, maar ze begonnen net. Trouwens, we bleven nog een half uur op die plek staan, dus ik had het sowieso gehaald.

De tour werd geleid door Justin Ferate, op wiens mailinglist ik sta. Als je op zijn mailinglist staat, loopt je postvak vol, maar er zitten hele interessante dingen bij. En het blijkt eigenlijk allemaal (nou ja, bijna allemaal) Joods erfgoed.

Overigens rijmt zijn naam op de Amerikaanse uitspraak van ‘karate' (dat is iets wat ik me al meerdere malen had afgevraagd, hoe je die naam nou uit moest spreken).

(dit is niet de hieronder genoemde Lilian, maarik vond deze juffer er zeer strijdvaardig uitzien! ... grappig detail, veel van de Joodse suffragettes waren lesbiennes . .. die hadden dus geen boodschap aan dienstbaarheid aan een man

De tocht duurde 3 uur, we hebben een kleine 2 km gelopen en zijn het prachtige Henry Street Settlement binnen geweest. Hier heeft Lillian D. Wald haar organisatie destijds gehuisd. Een socialistische verpleegkundige (vrouwen konden nog geen arts worden) die haar leven heeft gewijd aan het verbeteren van levensomstandigheden van de armen. Zij was met een rijke vent getrouwd, maar aangezien zij steeds communistischer werd, werkte dat op een gegeven moment niet meer. Ik geloof dat ze wel hertrouwd is.

Oh, dat doet me aan iets denken wat tijdens deze tour, maar ook gister in het Tenement Museum ter sprake kwam. In die hele zware jaren van begin 1900 was het schering en inslag dat mannen hun gezin in de steek lieten. Tijdens het halen van een pakje sigaretten, je kent dat wel ...
Voor met name Joodse vrouwen een ramp, want die mochten niet hertrouwen als ze niet officieel gescheiden of weduwe waren. Zo wel, dan werden de kinderen niet als wettig erkend, maar als bastaard beschouwd.

De tour was machtig interessant en het huis eens te meer. Wat een voorrecht om even zo'n pand van binnen te mogen bekijken!

De lunch bij de tour heb ik overgeslagen. In plaats daarvan ben ik via Canal Street naar Franklin Street gelopen om de tweede helft van mijn ijsgroupon te innen. Heerlijk cocos en mango.
Ah, en trouwens, eerst nog even naar dezelfde subway eettent van gister, want dat broodje heeft me prima gesmaakt en kon ik gelijk alsnog even boeken inslaan bij het Tenement .... Uitstekend geslaagd! Onder andere het bekende ‘how the other half lives' van Jacob Riis.

Die is als eerste met een camera de sloppenwijk van LES ingetrokken en heeft de misstanden daar aan de rest van NY bekend gemaakt .... Het begin van een voorzichtige sociale revolutie.

Na deze lunch met het ijs als toe was het tijd voor Times Square. Ik wil meeloten voor Book of Mormon. Ik schrijf me in en duik daarna even de Disney Store in en nog een souvenirswinkel. Niet goed voor de portemonnee. Nu ja, daar staat tegenover dat ik niet ingeloot ben en ook niemand van de andere singles waar ik mee geteamd heb. Er vielen trouwens inderdaad 2 loten op singles, Esther, maar ja, ik was er helaas niet bij ....

Nog even kijken of TKTS wat leuks heeft, maar nee, dat werd het toch maar niet. Ik ben moe en wil vanavond bijtijds naar bed.
Ik zit dit nu in Bryant Park te typen en op te laden, maar ik begin het wel koud te krijgen .... Is vooral moeheid ...
Dus ... snel opladen, nog even de lucht opsnuiven ... en dan gauw naar bed!

Ik ben natuurlijk toch weer een tijdje blijven hangen in het park. Het grasveld is vandaag open gesteld en het gras is heerlijk stevig. Ik moet hier morgen maar eens een substantieel deel van de dag doorbrengen! Dat is dan mooi te combineren met het Garment District. Trouwens, een van de meiden waar ik vanmorgen mee aan de praat raakte, hoopt hier voet aan de grond te krijgen als designer, Zij had een hele leuke winkel gevonden met goede en betaalbare stoffen.

Maar voor nu, ik ga pitten
Voor jullie trouwe lezers: een fijne dag.
Of, zoals ze hier zeggen: ‘Have a good one!'