Gisteravond gelukkig wel op tijd in slaap gevallen. Het is in dit gedeelte wat rumoeriger dan waar ik vandaan kom ...
Vanmorgen om kwart voor zes stond er iemand in de badkamer zeer luidruchtig haar neus en longen te reinigen ... en ook nog wat niet nader te duiden, maar zeer lawaaierige bezigheden. Na 10 minuten van weinig succesvolle pogingen dit te negeren, besloot ik eens te kijken wie er zo ongegeneerd bezig was.
Het bleek een donkere dame van minstens mijn leeftijd. Zij stond net op het punt een toilet in te duiken toen ik om de hoek kwam, en sprong letterlijk van schrik de lucht in. Gepaard met een hoge, ook al weer luide, schreeuw. (Dit was echt komisch ....)

"You scared me!! Are you on this Floor?'
‘Yes.'
"Where???"
‘Just around the corner, woken by a very strange concert at six in the morning ... on a Sunday...'
And this was me being nice, want het was nog maar kwart voor zes, and I don't do lovey-dovey at kwart voor zes in de ochtend .... (ik heb er ook nog een 'sorry I scared you ...' aan toegevoegd, hoor ...)

De dame was flabbergasted van mijn repliek en schoot de deur uit om de volgende badkamer weer in te duiken. Ze is trouwens niet de enige hier die geen enkele moeite doet om zachtjes te zijn ... ik vraag me stiekem af of ik kan vragen om terug te verhuizen, maar ja, daar zijn ze vast niet happig op, dus ik laat het maar .... Ik ga wel oordopjes kopen vandaag.

Tegen de tijd dat ik compleet ben ingericht, komt mijn koffer misschien wel aan?
(Sprak zij hoopvol, anders moet ik voor de terugweg alsnog iets aan gaan schaffen .... Want ik koop vast nog wel het een en ander .... Bri, zal ik zo'n koffertje kopen als we vorig jaar gezien hebben? Zou ik best gaaf vinden!)

Tegen kwart over acht stond ik bij de lift richting ontbijt, toen ik iemand al rochelend uit haar kamer hoorde komen. Ik keek afwachtend op om te zien wier er om de hoek zou verschijnen en ja hoor, het was mevrouw weer. Absoluut smerig .... En na ruim 30 jaar in de verpleging ben ik heus niet kleinzerig wat die dingen betreft!

Even later ging ik weer goed gevuld op pad. Vandaag was het een soort groupon dag voor me, al ben ik aan de tweede serie ijsjes niet toegekomen.
Om te beginnen een fotoles, gegoten in een 3,5 uur durende wandeling in downtown Manhattan. Op de afgesproken plek begon het diverse groepje langzaam te groeien tot we met ons negenen waren. De leraar kwam te laat, zonder nou echt een reden aan te geven, bedenk ik me nu ... ja, dat hij zichzelf meer tijd voor de metro had moeten geven. Nou ja, okee.

We begonnen rond State Street, voornamelijk op zoek naar reflecteringen. Dat was wel grappig, maar ik merkte wel dat het moeilijk is om een ‘schoon' beeld te krijgen als je met zo'n groep mensen bent die hetzelfde op een plaatje wil zetten. De straten waar we doorliepen waren niet zo heel interessant.
Het werd leuker toen we in China Town aankwamen. Daar kregen we de opdracht om boodschappende mensen te fotograferen, samen met aanwijzingen waar je op kon letten en hoe je een shot interessant kan maken.

Dat was echt leuk om te doen ... in het begin wat aarzelend, maar het ging steeds makkelijker. De gids had duidelijk ervaring in het erbij betrekken van de ‘onderwerpen' en zo kregen we leuke kansen.

De afsluiting was een synagoge op Grand Street. Hier ging het vooral om perspectief, lichtval en experimenteren. Al met al was het best gezellig en ik heb weer nieuwe dingen geleerd. Vooral dat ik me thuis eens ga verdiepen in al die extra mogelijkheden van mijn kleine cameraatje.

Daarna ging de tocht voor mij op naar Marble City Cemetery, een Joodse begraafplaats die vandaag, uitzonderlijk, geopend was voor publiek. Nu ja, de plek stelde bijzonder weinig voor, en door het hek zou je ook alles kunnen zien. Maar de wandeling er naar toe was juist boeiend. Ik kende de buurt niet, en liep plots langs de beroemde Katz deli (die van ‘When Harry met Sally'. Ik ben er niet binnen gegaan, daar had ik geen tijd voor. Trouwens, ik vind die filmscene ernstig overrated ...)

Maar ik heb wel een foto geschoten van een jongen die zo'n beroemde pastrami sandwich naar binnen aan het werken was. Want ik had de smaak van mensen fotografen behoorlijk te pakken, en doordat ik met een big smile rondliep (dat kwam door de energie van China Town) kreeg ik veel mensen bereid voor een kiekje. Echt genieten.

Daarna moest ik me haasten naar Upper West, want ik had nog een groupon, en wel eentje voor een schilderles. Het pand waarin de studio zich bevond, was alleen al de moeite waard. Een grote hal, waar allerlei mooie deuren op uit kwamen. Wij moesten naar de kelder, en dat ging door een bemande, antieke lift. Geweldig!

De Art Studio was gezellig en lekker vol, ik denk een vrouw of 14, en 2 mannen. Lekker kliederen met verf onder het genot van een aantal glazen wijn. De bedoeling was min of meer een voorbeeld na te schilderen en dan experimenteren. Het was echt heel boeiend om te zien hoeveel verschillende schilderijen daar dan uitrollen. Eerst moest er een laag verf over het doek. Dat heeft een bepaalde naam, maar die weet ik niet meer (edit: 'the wash'). Dat alleen al werd bij iedereen heel anders.

3 uur heerlijk gekliederd. In het begin vond ik mijn eigen werk niets, maar uiteindelijk ben ik er toch best tevreden mee. Het gaat in ieder geval een origineel aandenken van deze reis worden.