Vanmorgen regende het weer. Het was best een kort nachtje geweest, dus ik probeerde nog wat uit te slapen. Maar toen dat niet lukte leek het me nuttiger om dan maar op te staan en de hort op te gaan. En eerst maar eens hier in de buurt wat straten verkennen. De film ‘You've got mail' is hier grotendeels in de buurt opgenomen. Nou ja, de straatscènes, dan.

Omdat ik het een gezellig film vind, heb ik besloten wat plekjes op te zoeken. En ik raak steeds meer onder de indruk van deze wijk, echt zalig. Er waren nog wel wat appartementen te huur, her en der, maar ik denk niet dat ik het kan betalen, met of zonder credit card! Ach, dromen kost niets ...
Het parkje waar de film eindigde heb ik niet kunnen vinden.

Daarna wilde ik op naar Columbia University en dus op naar de subway. Alwaar ik in een verkeerde trein stapte. Dat ging wel opzettelijk, het was een expres en de halte heel druk, dus ik dacht, wacht ik aan de andere kant wel om dan een stukje terug te rijden met het boemeltje. Alleen bleek de route van de express vanaf dat punt anders te zijn.

En zo kwam ik in Harlem terecht en besloot 125 street af te lopen richting de Hudson. Ik ben ook nog steeds op zoek naar een T shirt dat alleen in Harlem te koop is, maar ik heb het nog steeds niet kunnen vinden. Blijkt dat ik bij de straatverkopers moet zijn, en die waren er vandaag niet vanwege de buien van eerder op de dag.

Nou, dan alsnog met de subway een stukje terug. Eerst maar naar St John the Divine, kan ik nog net de tour van 14 uur meepikken. Ook had ik honger en besloot een pizzapunt te kopen. Ik kwam in een grappig tentje op Broadway en 110 St terecht, waar ik ook nog een heuse pizza bakker aan het werk zag. Ik kreeg trouwens een ‘Jumbo' slice, en dat is zo'n beetje genoeg voor een weeshuis! (ik kreeg het niet op en heb de rest voor avondeten gebruikt ...)

De tour bleek niet om 2 uur .... En de vertical tour van zaterdag (die had ik gelijk willen boeken, want die is snel uitverkocht, loop je de trappen op van 's werelds grootste cathedraal onder toedracht van de betekenis van de glas-in-lood ramen enzo) kon ik niet ter plekke boeken. Dat kan alleen online of via de telefoon. En dan moet ik zeker met credit card betalen?
Helemaal goed .... Zucht ....

Naast de cathedraal is een beeldentuin voor kinderen. Heel schattig allemaal!
Mijn tocht gaat verder naar de universiteit. Supergroot! De school voor journalistiek (een onderdeel van de uni) bestaat inmiddels alweer 100 jaar. Ze is in 1912 opgericht door Pullitzer. De campus is indrukwekkend en heel rustgevend. (al zal die rust niet lang aanhouden, het was duidelijk dat het terrein opgemaakt werd voor een groots feest!)

Van het net had ik een route geplukt naar 122 straat, dan richting River Side Park en lang Grant's Tomb. Dat zou ook architectureel interessant zijn. Maar ik kwam een leuke straat met een marktje tegen en sloeg eerder linksaf, Dan maar de route andersom. Op de markt kwam ik de verkopers tegen waar ik tijdens een kerstmarkt leuke kleding heb gekocht en ik kon de verleiding niet weerstaan. En in het tentje ernaast een leuk tasje. Heel fleurig allemaal, met oranje als hoofdkleur.

De panden daar waren geweldig indrukwekkend. Nog weer grootser. Trouwens, het blijft ook indrukwekkend hoe ongelooflijk veel afval er hier geproduceerd wordt. Eerst dacht ik nog dat ze hier ook een schema hebben van eens in de week ophalen, maar nee hoor, de straten staan elke avond afgeladen. En waar ik vanmiddag liep, stonden de zakken overdag al langs de kant. Er zijn dan her en der mensen die met de hand al die zakken open maken om blikjes, plastic en glazen flessen te scheiden. Daar krijgen ze dan weer geld voor.

Nog een stuk langs River Side Park gelopen, wat na die bui heerlijk fris was. En toen stond ik plots voor de giga grote tombe van Grant. Tjonge. Ik ben er niet in geweest (als dat kan) en ook niet eromheen, al zag ik uit de verte dat de rotsen eromheen gekleurd waren. Een soort kunst. Maar ik had vandaag mijn fakir slippers aangetrokken, tegen de moeie voeten. Dat helpt goed, maar een paar uur erop lopen is meestal te veel van het goede.

En zo ging de weg terug richting Broadway met aardig wat zit-pauzes. Ach, dat is ook een uitstekende manier om van de omgeving te kunnen genieten. En het heeft er ook toe geleid dat ik met de bus terug naar 86 Street ben getuft ... de subway was ineens te ver voor mijn voeten.
Is best grappig, zo'n bus. Het schiet voor geen meter op, want op elke hoek zijn stoplichten en op elke blok een bushalte. Maar het is wel weer een hele andere ervaring dan zo'n subway. Veel meer nanny's die de kids (meestal Joods, of verbeeld ik me dat?) van school hebben opgehaald. En tjonge, wat snoept de jeugd van tegenwoordig toch veel!

En vanavond was het tijd om een volgende groupon te innen. Een ‘movie acting class'. Ook in Upper West, niet zo heel ver hier vandaan. Het tijdstip had ik vanmiddag afgesproken: van 6 tot 8 uur. Uitstekend! Dan kan ik op tijd naar bed vanavond.

Ik wist dat we ‘gefilmd' zouden worden en besloot mijn fleurige outfit van vandaag aan te trekken, compleet met roze broek. Ik voelde me helemaal geweldig.
Op naar de les.
Achter deze deur ging het allemaal plaatsvinden ... best spannend!

We waren met z'n veertienen en na een intro moesten we allemaal een zin (of een aantal zinnen) oplezen. We hadden vellen gekregen met zinnen die bij emoties hoorden: woede, angst, verdriet, vreugde en ‘onder de indruk zijn'. Er was heel veel keus, maar we moesten 2 kiezen.

Omstebeurt gingen we voor de camera zitten acteren. Dan wat uitleg en sturing en nog eens lezen en nog eens. Jammer genoeg had ik geen pen en papier bij me, want de leraar had onwijs veel leuke tips. (Dat vond hij zelf trouwens ook.) Al met al heb ik me bijzonder geamuseerd. Ik deed het voor de lol, maar alle anderen waren heel wat serieuzer, geloof ik. Er zaten een paar hele goeie bij!
Mijn eerste voorstelling (angst) ging best goed. Maar daarna deed ik woede, en die kwam jammer genoeg niet uit de verf.

Blijkt trouwens dat woede heel moeilijk is. Ik had dat in eerste instantie niet gekozen, omdat ik juist dacht dat dat een te makkelijke keuze zou zijn. Maar dat bleek dus inderdaad niet het geval!

Nou, het was in ieder geval weer een gekke, leuke invulling van de avond. Buiten is het ondertussen heerlijk geworden en ik besluit terug te lopen. Vijftien straten en drie blokken. Heeeeeerlijk! Echt zo'n zwoele zomeravond! Ik zou maar wat graag ergens op een terras gaan zitten.
Maar ik ben toch echt te moe, en ik moet nog een verslag schrijven, ten slotte. En dus loop ik toch maar langzaam richting huis en ga ik zo lekker plat.

Tot morgen maar weer.