New York, New York

Zo, ik zit weer in New York en het is meteen genieten.
De vlucht ging soepel en bijna een uur sneller dan gepland. San, er was een film met Strooizand erin, en toegegeven, ze ziet er nog steeds strak uit. Ik kon ‘m niet afkijken, want het plugje van de koptelefoon zat aan de zijkant van de leuning in plaats van op het eind en de zitting was nogal krap. Eenmaal opstaan en weer gaan zitten en het ding was kapot ...

Nou ja, het was zo'n gezamenlijk video beeld dat aan het plafond hing en ik had er toch niet echt goed zicht erop.

Mijn buurman was een Roemeen, zeker in de 30, die een jeugdvriendin op ging zoeken waar hij sinds een jaar weer contact mee heeft en heel misschien gaan ze trouwen. Hij blijft nu 3,5 week, en dat is nu het langste ooit voor hen, dus hij vindt het heel spannend of ze het gaan uithouden met elkaar. Ik heb gezegd dat ik voor ze zal duimen. Hij krijgt er dan gelijk een mooi dochtertje bij

Immigration ging zowaar ook nog eens vlot ... met 45 minuten stond ik bij de kofferband .... Maar, mijn koffer draaide niet mee. Gelukkig zag ik veel mensen van mijn vlucht zitten wachten, maar de opluchting bleek voor niets, want we zijn allen kofferloos naar ons verblijf vertrokken. Nu ja, zodra het bakbeest in New York aankomt, wordt het naar hier gebracht, dus dat scheelt mij dan weer een hoop gesjouw.

Op Penn station gauw even naar het locale postkantoortje (zie de foto hierboven) om een ‘money order' te kopen, waarmee ik mijn overnachtingen moet betalen. Prachtig pand van binnen ook.
Hier in het Brandon was het net etenstijd en dat was maar goed ook want ik had weer best honger, ondanks de maaltijden in het vliegtuig.

Het is vrijdag vandaag en dus is de Morgan Pierson Library weer gratis toegankelijk. Dat leek me een uitstekende plek om mijn avondje te slijten en ik heb er geen spijt van gehad. Zo'n prachtig pand vind ik dat. In de hal zat dit tweetal ons van muziek te voorzien:

Ik ben de hal met de archeologische verzameling weer in geweest, Zo genieten! Daarna weer de hal van allerlei velletjes 'opzetjes'. beginsels van heel bekende verhalen, lapjes probeersels van Von Beethoven en amigo's, Middeleeuwse boekprenten en ga maar door. Ik ben dol op geschiedenis en liep weer te kwijlen. Jammer genoeg geen foto's, dat mocht niet ,,, Ook nog een zaatje gewijd aan een donkere acrobate uit eind 19e eeuw, o.a. vereeuwigd door Degas, miss Lala heette ze. Heel grappig en ik ga haar thuis eens goochelen ...

Daarna even lekker door de stad slenteren. En dan sta je plots aan de voet van het majestueuze Empire State Building. vandaag rood verlicht ... en even later verschijnen om de hoek de mooie lijnen van het Chrysler Building, ook zo zinderend.

Het is voor mij 2 uur in de nacht, maar ik kan toch niet weerstaan verder rond te lopen. Hans, jij zegt altijd dat je meteen weer opgepept bent zodra je voet zet op Japanse bodem. Nou, dat had ik vandaag in New York. Ik word helemaal high van het idee dat ik weer in New York ben en snuif met volle teugen de sfeer hier op.

Als laatste, op weg naar Times Square, uiteraard even een bezoek aan mijn parkje, reeds in nachtverlichting gehuld. Zo mooi ..... zucht .....
Helaas zag ik wel dat het gras nog gesloten is, want dat moet weer aangroeien nadat het plaats heeft moeten maken voor de ijsbaan. Tien mei gaat het open, dus dan kan ik er toch nog even van meegenieten.

Eigenlijk had ik nog naar de Disney Store willen gaan, maar ik liep ineens te tollen of ik dronken was, dus ben ik toch maar naar huis gegaan. Trouwens, ik heb voor niets zitten klooien met het opladen van mijn US dongel, want ik heb prima internet op de kamer! Dat was vorig jaar nog niet zo.

Kom, ik ga mijn foto's even bekijken en dan gauw slapen .... Ik zie op mijn pc dat het in Nederland al bijna 6 uur in de ochtend is! Hoogste bedtijd, dus ....

Breakfast in America

dit is mijn ontbijt vanmorgen, ik ga niet hongerig op pad, zal ik maar zeggen .... :

Het ei is gevuld met American cheese en tomaat ....

geen wonder dat ik nooit afval op deze reisjes, al loop en fiets ik aardig wat af ....

Overigens, voor de dames onder ons die zich af en toe te dik voelen (ahum

), dit is een uitstekende plek om dan eens te vertoeven. Tjonge, wat zijn veel vrouwen hier overmaats .... dat is me nog niet eerder zo erg opgevallen ....

De grote afvalrace is ook weer begonnen, maar dit zijn bekertjes die ik gisteravond ook al heb gebruikt, en ik heb inmiddels vast een I heart NY beker gekocht

In het vliegtuig heb ik er wel schandalig veel plastic bekers doorgejaagd, want ik drink veel als ik vlieg en ik kon nergens meer tappen ... tegenwoordig ga je pas bij de gate door de doorlichting en daarna was er niets meer ... zelfs geen toilet, terwijl we nog 1,5 uur moesten wachten. Daar had ik, en anderen, niet echt op gerekend ....

Tribeca, Obama en bezinning

Nou, mijn ontbijt, dat hebben jullie al gevolgd. Dat moest nog eventjes zakken met een bakje koffie en daarna was het op naar Tribeca, want die buurt heb ik eigenlijk nog niet eerder verkend. Eenmaal buiten werd ik verwelkomd door een gezellig pleintje en vooral, een gezellig zonnetje. Een zonnetje dat zich de hele dag van zijn beste kant heeft laten zien!

Van Tribeca had ik een aantal wandelroutes van het internet geplukt, maar die zitten helaas allemaal in de koffer en waar de koffer is ....? Geen idee ....
Nu ja, dan maar improviseren. Allereerst wilde ik een plekje vinden wat ik ook op internet had gezien. Dit mooie pleintje:

Het is de toegang naar een hogere school, waar het tot mijn verbazing op deze zaterdag nog een komen en gaan (nou ja, vooral een komen, het was nog aardig vroeg) van studenten was. Ik wilde juist nog een close-up van het standbeeld schieten met bomen en skyscrapers op de achtergrond, toen de bewaker op me af kwam. Een schuchtere jonge man, maar toch zeer vastbesloten. Ik mocht de school niet op een kiekje zetten. Ik liet hem zien dat ik slechts foto's van het plein had genomen, niet van de school .... Nog even een close-up, die kant op, dat kan toch wel? ‘Nee, dat beeld, dat is ook eigendom van de school!!'
Eigenlijk had ik moeite niet in de lach te schieten, maar ik ben toch maar gehoorzaam doorgelopen ....

Via de Tribeca brug, een mooi wit-gietijzeren bouwwerk, dat kon ik niet weerstaan, kwam ik bij de Hudson, vlakbij het River Terrace park, een van mijn vele favoriete plekjes in deze stad. Ha, meteen maar even een koffie scoren in een plaatselijke deli, dan. Kan ik daar lekker in het zonnetje zitten wakker worden.

En wat bleek? Op het gazon waren kiddo's aan het honkballen. Van klein tot kleiner tot kleinst .... zo schattig. Het was geen T-bal, want er werd heus gepitched, zij het onderhands en door een volwassene. Echt geweldig leuk om te zien.
Wat me wel opviel, is dat het allemaal blank spul was, met een enkel Aziatisch kind ertussen. Dat vond ik eigenlijk wel vreemd. Grappig wel was al het verschil in aanleg. Sommigen stonden als een professional achter de plaat, anderen hobbelden onhandig heen en weer en gooiden ballen zoals ik dat ook zou doen ...
Ik heb daar heerlijk een tijdje in de zon zitten genieten van die peanuts.

Daarna nog langs wat andere sportveldjes gewandeld, en dan weer richting Tribeca. Een beetje lukraak heen en weer geslingerd tussen prachtige panden en groene parkjes. Het was een prachtige voorjaarsdag. Alles is fris groen en overal ouders met kleine kinderen. Ook veel zwangere vrouwen. Kortom, bloeiend leven in volle glorie. Daar moet een mens wel vrolijk van worden!

Ah, dit is trouwens ook de buurt waar ik een biologische ijsgroupon kan innen. Het bleek in een pand met de naam ‘All Good Things' te zijn gehuisvest, samen met een stel andere gezonde retailers. Zag er echt heel gezellig uit en het ijs werd royaal opgeschept. Zeker een halve liter, 3 smaken. (Ik heb nog steeds 2 smaken te goed, die ga ik wellicht morgen verzilveren, want het heeft uitstekend gesmaakt.)

Verder met mijn tocht door de buurt en toen stuitte ik op een straat met allerlei galerie-houders. Deze keer besloot ik die gewoon eens binnen te lopen. Prachtige meubels voor prachtige prijzen. Ik deed her en der of ik echt interesse had in een meubelstuk (dat had ik ook wel, maar dat geld, dat heb ik helaas niet) en ik heb me best geamuseerd. Grappig ook, ik mocht overal foto's schieten. Uiteindelijk heb ik wel een mooie ketting gekocht. Die bleek betaalbaar, want is geen goud, maar koper .... Maakte mij niet uit, ik kon het betalen, zelfs na de tax, die hier altijd nog op de genoemde prijs komt. Dat is zo wennen. Ik meende dat het richting 7% was, maar het bleek 10%

Tegen de tijd dat ik bij de gekke winkeltjes kwam, moest ik me haastten richting het 9/11 Memorial. Dat had ik voor 14 uur gepland, zodat ik daar de 2 minuten stilte tegelijk met Nederland kon houden. Dat vond ik wel passend.
Helaas stond ik om die tijd nog in de rij, want het was ongelooflijk druk. Maar, met zo veel mensen vond ik het nog snel gaan, met 25 minuten was ik ‘binnen'.
Het blijft een ontroerende plek.
Ik heb de naam gevonden van kapelaan Mychal Judge, officieel het ‘eerste' slachtoffer van de aanslag. Dat was een heel toegewijde man en daarom was het best indrukwekkend om zijn naam te zien en als het ware even contact te maken.

Inmiddels vorderde de middag al aardig en begonnen mijn voeten het op te geven. Dan maar op naar Washington Square Park, want daar mag je met je voeten in het water, dat leek me wel wat ....
Maar om een of andere reden heb ik de halte gemist en ben toen maar doorgetuft naar mijn stekkie, in de hoop dat mijn koffer er zou zijn ... niet dus.

Na het eten ben ik nog wat met de metro op en neer geweest, op zoek naar de Virgin Mobile winkel, daar had ik een appeltje mee te schillen .... Die bleek niet op Columbus Circle, zoals ik had gedacht, maar een hele andere kant op, namelijk op Columbus Ave, en dan ver naar het noorden. Ik had het gevraagd aan een agent op CC die zich waarschijnlijk stond te vervelen, want hij begon meteen heel ijverig en behulpzaam op zijn iphone te bladeren (kan ook een Samsung zijn geweest, hoor, ik zie het er niet aan af ...). Toen dat niet lukte, ging hij zelfs bellen met Virgin, zo lief!

Ik heb de zaken met af kunnen handelen, krijg mijn geld terug, maar was eens te meer te moe om de Disney Store te vinden .... Zo'n gekkenhuis op Times Square! Dus maar gauw een IheartNY shirt gekocht in Walgreen, samen met wat basics (tandpasta enzo ...) en nu lig ik wederom gevloerd op mijn bed. Ik heb een andere kamer gekregen. Overigens volkomen identiek, niet zo groot als die van vorig jaar. Dus eerst begreep ik de noodzaak van de ruil niet zo goed. Tot ik naar buiten keek .... Heerlijk op achtertuinen, met een boom voor het raam. Dat is echt lekker!

Artistiek bezig

Gisteravond gelukkig wel op tijd in slaap gevallen. Het is in dit gedeelte wat rumoeriger dan waar ik vandaan kom ...
Vanmorgen om kwart voor zes stond er iemand in de badkamer zeer luidruchtig haar neus en longen te reinigen ... en ook nog wat niet nader te duiden, maar zeer lawaaierige bezigheden. Na 10 minuten van weinig succesvolle pogingen dit te negeren, besloot ik eens te kijken wie er zo ongegeneerd bezig was.
Het bleek een donkere dame van minstens mijn leeftijd. Zij stond net op het punt een toilet in te duiken toen ik om de hoek kwam, en sprong letterlijk van schrik de lucht in. Gepaard met een hoge, ook al weer luide, schreeuw. (Dit was echt komisch ....)

"You scared me!! Are you on this Floor?'
‘Yes.'
"Where???"
‘Just around the corner, woken by a very strange concert at six in the morning ... on a Sunday...'
And this was me being nice, want het was nog maar kwart voor zes, and I don't do lovey-dovey at kwart voor zes in de ochtend .... (ik heb er ook nog een 'sorry I scared you ...' aan toegevoegd, hoor ...)

De dame was flabbergasted van mijn repliek en schoot de deur uit om de volgende badkamer weer in te duiken. Ze is trouwens niet de enige hier die geen enkele moeite doet om zachtjes te zijn ... ik vraag me stiekem af of ik kan vragen om terug te verhuizen, maar ja, daar zijn ze vast niet happig op, dus ik laat het maar .... Ik ga wel oordopjes kopen vandaag.

Tegen de tijd dat ik compleet ben ingericht, komt mijn koffer misschien wel aan?
(Sprak zij hoopvol, anders moet ik voor de terugweg alsnog iets aan gaan schaffen .... Want ik koop vast nog wel het een en ander .... Bri, zal ik zo'n koffertje kopen als we vorig jaar gezien hebben? Zou ik best gaaf vinden!)

Tegen kwart over acht stond ik bij de lift richting ontbijt, toen ik iemand al rochelend uit haar kamer hoorde komen. Ik keek afwachtend op om te zien wier er om de hoek zou verschijnen en ja hoor, het was mevrouw weer. Absoluut smerig .... En na ruim 30 jaar in de verpleging ben ik heus niet kleinzerig wat die dingen betreft!

Even later ging ik weer goed gevuld op pad. Vandaag was het een soort groupon dag voor me, al ben ik aan de tweede serie ijsjes niet toegekomen.
Om te beginnen een fotoles, gegoten in een 3,5 uur durende wandeling in downtown Manhattan. Op de afgesproken plek begon het diverse groepje langzaam te groeien tot we met ons negenen waren. De leraar kwam te laat, zonder nou echt een reden aan te geven, bedenk ik me nu ... ja, dat hij zichzelf meer tijd voor de metro had moeten geven. Nou ja, okee.

We begonnen rond State Street, voornamelijk op zoek naar reflecteringen. Dat was wel grappig, maar ik merkte wel dat het moeilijk is om een ‘schoon' beeld te krijgen als je met zo'n groep mensen bent die hetzelfde op een plaatje wil zetten. De straten waar we doorliepen waren niet zo heel interessant.
Het werd leuker toen we in China Town aankwamen. Daar kregen we de opdracht om boodschappende mensen te fotograferen, samen met aanwijzingen waar je op kon letten en hoe je een shot interessant kan maken.

Dat was echt leuk om te doen ... in het begin wat aarzelend, maar het ging steeds makkelijker. De gids had duidelijk ervaring in het erbij betrekken van de ‘onderwerpen' en zo kregen we leuke kansen.

De afsluiting was een synagoge op Grand Street. Hier ging het vooral om perspectief, lichtval en experimenteren. Al met al was het best gezellig en ik heb weer nieuwe dingen geleerd. Vooral dat ik me thuis eens ga verdiepen in al die extra mogelijkheden van mijn kleine cameraatje.

Daarna ging de tocht voor mij op naar Marble City Cemetery, een Joodse begraafplaats die vandaag, uitzonderlijk, geopend was voor publiek. Nu ja, de plek stelde bijzonder weinig voor, en door het hek zou je ook alles kunnen zien. Maar de wandeling er naar toe was juist boeiend. Ik kende de buurt niet, en liep plots langs de beroemde Katz deli (die van ‘When Harry met Sally'. Ik ben er niet binnen gegaan, daar had ik geen tijd voor. Trouwens, ik vind die filmscene ernstig overrated ...)

Maar ik heb wel een foto geschoten van een jongen die zo'n beroemde pastrami sandwich naar binnen aan het werken was. Want ik had de smaak van mensen fotografen behoorlijk te pakken, en doordat ik met een big smile rondliep (dat kwam door de energie van China Town) kreeg ik veel mensen bereid voor een kiekje. Echt genieten.

Daarna moest ik me haasten naar Upper West, want ik had nog een groupon, en wel eentje voor een schilderles. Het pand waarin de studio zich bevond, was alleen al de moeite waard. Een grote hal, waar allerlei mooie deuren op uit kwamen. Wij moesten naar de kelder, en dat ging door een bemande, antieke lift. Geweldig!

De Art Studio was gezellig en lekker vol, ik denk een vrouw of 14, en 2 mannen. Lekker kliederen met verf onder het genot van een aantal glazen wijn. De bedoeling was min of meer een voorbeeld na te schilderen en dan experimenteren. Het was echt heel boeiend om te zien hoeveel verschillende schilderijen daar dan uitrollen. Eerst moest er een laag verf over het doek. Dat heeft een bepaalde naam, maar die weet ik niet meer (edit: 'the wash'). Dat alleen al werd bij iedereen heel anders.

3 uur heerlijk gekliederd. In het begin vond ik mijn eigen werk niets, maar uiteindelijk ben ik er toch best tevreden mee. Het gaat in ieder geval een origineel aandenken van deze reis worden.

Ik ga hier een paar schilderijen plaatsen en wie raadt welke van mijn hand is, mag door voor de volgende ronde

Straatbeeld van New York

Vandaag draaide het voor mij om het straatbeeld van New York. Niet echt gepland, hoor, maar zo is het wel gelopen.
Vanmorgen heb ik vanwege de oordopjes en ooglappen wel door het ongetwijfeld dagelijkse rochelconcert geslapen, maar ik word nog steeds vroeg wakker. En dus maar meteen uit de veren en de stad in, want het weer wordt weer goed.

Deze keer besluit ik langs de West End Avenue naar beneden te lopen. Dat is een residentiële buurt en dat merk je aan de dog walkers, de kid walkers en zo meer. Na niet al te lange tijd stuit ik op een bejaardenflat. Compleet met bekussende bankjes voor de deur. Ik kan de verleiding niet weerstaan en duik naar binnen. Het is alweer zo'n typisch New Yorks gebouw. Ik kan dat niet goed beschrijven. Oud en majestueus. Een prachtige balie. Gezellige mensen. Het was een drukte van belang.

Ik legde uit dat ik een pleeg ben en veel met ‘old folks' heb gewerkt en dat ik reuze graag eens rond zou willen kijken. Tot mijn verbazing was het ‘of course' ... de jongen achter de balie zou de directrice even vragen, ga maar even zitten.
Dat doe ik en ik geniet van al het leven om me heen. De andere man achter de balie begroet alle residenten bij hun voornaam en gaat serieus, maar vrolijk in op alle vragen en/of klachten van de bewoners.

Na een tijdje komt de directrice en ik krijg een vrijbrief om op de begane grond rond te wandelen.
‘Mag ik ook wat foto's nemen?
‘Of course'
Goh ....
Een heerlijk pand. Er was een zaaltje waar een heel stel ouderen op in halve cirkels opgestelde stoeltjes zaten. Ik vroeg aan een waar zij op wachtten en het bleek de gym te zijn.
Ik heb her en der even met mensen zitten kletsen en me enorm geamuseerd. Volgens mij waren het wel bemiddelde oudjes .... Het pand zag er bepaald niet armoedig uit. Dit is de eetzaal:

De route ging op naar Midtown. Ik wil daar nog wat winkels af. Allereerst het kantoor van Bryant Park, want ik heb laatste een T-shirt in de aanbieding bij ze gekocht en dat kon ik afhalen. Leuk om het pand en de mensen achter dit schitterende park eens te zien.
Ik ben meteen in het park gaan lunchen, samen met half New York.

Zo grappig om te zien dat mensen van allerlei allooi zo van dat park genieten. Een kantoorpikkie nam een close-up van het groeiende gras. Later liepen er twee maffiosi achter me langs:
‘It's nice.'
‘Yeah, they did a great job.'

Na de lunch loop ik een rondje om het veld en geniet van alle mensen en activiteiten (ping pong, de leeshoek, enzovoorts). Er komen gratis ‘fly-fish' lessen en ook een keer schermen. Geweldig toch?
Ik duik meteen even de bieb in, om Pooh gedag te zeggen en om even een kwartiertje te internetten. Gewoon om even in de bieb van New York te internetten. Er zijn plannen om het pand te moderniseren. Ik heb de impressies een tijd terug op het net gezien. Zag er niet uit!
Gelukkig is er een boel protest gekomen en ik geloof dat het nu van de baan is.
Verbouwing NY Public Library

Dan wil ik een bodyshop groupon verzilveren. Wat een onzin-groupon, he? Maar ja, het was halve prijs en op zich houd ik wel van hun producten. Alleen ben ik zo mutserig geweest om het adres niet bij me te hebben. Een meisje zoekt het heel lief voor me op op haar smartphone en stuurt me naar wat ‘Bath and Body' blijkt te zijn. Dat schiet dus niet op. En mijn spijkerbroekenwinkel wist ik ook al niet meer. Lekker voorbereid op stap gegaan, zeg!

Nu ja, dan loop ik Lexington even op. Ik wil toch een paar gratis plattegronden bij het Pod ratsen. Daar heb ik in 2009 overnacht met mijn neef en zodoende weet ik dat ze die hebben.
Dat lukt volgens plan en met een stil overwinningsgevoel ga ik even in het heerlijke parkje daartegenover zitten genieten van de dag en het watervalletje tegen de achtermuur. Het is zo'n privé parkje dat 's avonds afgesloten wordt. Die zijn altijd erg goed verzorgd. Je zit midden in de stad, maar het zijn heerlijke rustplekjes waar je van de vogelgeluiden kan genieten.

Onderweg heb ik ook het Waldorff Astoria gezien en besluit daar weer even binnen te wippen. Ik vind de lobby echt heerlijk, met dure winkels, heerlijke stoelen, her en der tentoongestelde spullen van oudere, goudere tijden.

Ondertussen schiet de dag al op. Kom, ik ga eens richting Times Square, ik wil nu toch wel eens de Disney Store in!
De route gaat via 47 street, een straat die ik nog niet aan die kant gelopen heb. De ene diamant winkel na de andere. En het volk wordt steeds Joodser, van wisselende Orthodoxiteit. Bleek, met zwarte hoed of op zijn minst een keppeltje. Echt grappig om te zien.
En tja, aan het eind zie ik dit straatbord, vandaar:

Op Times Square heb ik nog zo'n ‘oh, vandaar' moment.
De Disney Store is gesloten! Wat jammer ....
Oh, wacht, 10 mei gaan de deuren, na een verbouwing, weer open. Gelukkig, want ik heb me er echt op verheugd om daar wat geld uit te geven.

Inmiddels ben ik weer thuis en heb alweer gegeten. Het is mooi vandaag, en eigenlijk vind ik dat ik nog weer naar buiten moet, maar ik ben toch te moe. Nog niet helemaal omgeschakeld.
Dus weet je wat, ik blijf lekker binnen, ga dit verhaal zo beneden even opladen en dan ga ik maar eens vroeg slapen.

Tot morgen

Fietsend door New York

Mijn eerste plan was om vandaag met Bikethebigapple een tour te doen, maar de betaling via het internet lukte almaar niet. Issues met mijn credit card. Of ik dan gewoon ter plekke kon betalen? Nee, dat kan niet, u kunt wel bellen ...
Tja, als die credit card niet lukt, heeft bellen volgens mij ook geen zin, want dan moet je toch ook met je cc betalen .... Laat dan maar, ik heb nog een groupon voor een dag fietshuur, dan ga ik wel op eigen houtje fietsen. (Even voor de duidelijkheid: dIt alles ging gisteravond via de mail ... )

Vanmorgen vroeg zat er een mailtje in mijn bus dat ik alsnog mee kon rijden.
Tja, maar nu had ik me al helemaal verzoend met het idee dat ik een hoop geld bespaard heb en dus ben ik er toch alleen op uit getrokken.

De route was niet zo heel origineel. Eerst langs de Hudson naar beneden. Ik vind dat nog steeds een prachtig stuk New York geworden. Een stukje door de stad en over de Brooklyn Bridge. Nog steeds behoorlijk ingepakt voor onderhoud. Her en der hingen wat sloten van liefjes die mekaar eeuwige trouw hebben beloofd.
Philippe, jammer dat ik niet wist waar die van jullie was, kon ik kijken of ie er nog hing ...

De brug schudt trouwens non-stop van al dat zware verkeer wat er over heen raast. Zou zo'n brug nou nooit last krijgen van metaalmoeheid, vroeg ik me inene af. Tenslotte is ie ook niet gebouwd op dit intensieve gebruik ...
Nu ja, ik ben er in ieder geval weer veilig overheen gekomen.

Even een ijsje van de Brooklyn Ice factory scoren en op een bankje uitrusten en genieten. Er is een soort hangbrug gemaakt van de boulevard naar het Brooklyn Bridge park. Een zogenaamde ‘bounce bridge' .... Van zeer flexibel materiaal, een soort bamboe, denk ik, wat dan ook behoorlijk meegeeft als je er over loopt. Was eigenlijk best eng, maar het ziet er wel prachtig uit.

Even geluncht in Brooklyn Heights en toen besloot ik eens avontuurlijk te doen en door te fietsen naar Slope Park en Prospect Heights. Voor mij een nieuw stuk Brooklyn,
Het weer was zalig en overal staan bomen in bloei. Ik ben Prospect Park niet in gegaan, maar later bedacht ik me dat daar ook een bloesemtuin is. Die zal nu schitterend zijn .... Dus misschien doe ik dat nog eens met de subway.

Deze keer heb ik niet zoveel foto's gemaakt. Daar heb ik er inmiddels al zoveel van, dat het onzin zou zijn meer te nemen. Maar ik heb evengoed van alle straatjes genoten.
En later weer via de Chassidische wijk richting de Williamsburg Bridge. En door Manhattan weer naar het noorden. Ik had wel een beetje spijt dat ik niet langs de rivier ben gaan rijden, want het was inmiddels spits en je bent dan als fietser toch wel klein op al de brede en vooral drukke Avenues.

Maar, wel weer wat leuke straten van East Village meegenomen. Was erg gezellig ook, met die mooie weer heel veel leven op straat.
Lekker gekleurd en helemaal heel lever ik de fiets weer in.

Vanavond ben ik naar ‘Lucky Guy' geweest met Tom Hanks. Een stuk dat gaat over het leven van Mike McAlary, een journalist en later column schrijver. Het verhaal begint in de roaring eighties, toen crack zijn intree deed en corruptie op zijn pad meenam. McAlary heeft ook een boek geschreven over de corruptie onder agenten, die lekker doorhandelde in drugs. Hoe 2 agenten voor de keuze gesteld werden: het gevang in of maten naaien ....
Dat is nogal uit de hand gelopen en 1 van de agenten heeft uiteindelijk zelfmoord gepleegd.

Dat boek ben ik momenteel aan het lezen: ‘Buddy boys'. Wat ik van het toneelstuk begrijp, is die McAlary zelf later ook nogal over de scheef gegaan met dealtjes omtrent geld en drugs ...

Trouwens, Abby van ER speelde zijn vrouw, maar ik vond haar niet bijzonder goed. Hanks wel, en veel van de anderen waren ook erg sterk.
Een heel apart stuk.... Maar ik kan niet zeggen dat het emoties bij me heeft los gemaakt. Ik weet nou eigenlijk niet wat ik ervan moet denken, ik ga me binnenkort maar eens in die persoon verdiepen, denk ik.

Het regent

Het regent buiten. Wat zeg ik, het giet. Ik keek net vanuit de eetzaal, die zit in de kelder, even naar buiten en zag dat de boel aan het overstromen is. Vanmorgen toen ik wakker werd, onweerde het ook nog hevig. Someone means business up there!

Nou, dat is dan een uitstekend moment om alle gekreukelde shirts in mijn koffer even te strijken. (voor degenen die de reacties niet lezen: mijn koffer stond maandagochtend bij de receptie! Wat een feest was het om die uit te pakken

)

Ik heb een giga grote kast met onwijs veel hangers, dus alles hangt er lekker luchtig bij.

Ik zit nu even in de lounge om de mail te checken. Het staat hier vol met heerlijke luie stoelen en banken en zelfs een enkel voetenbankje. Twee Italiaanses waren net met hun eigen fotoshoot bezig. Heel ‘nonchalant' voor het raam naar buiten kijken terwijl de ander de ene na de andere foto nam. Ik denk dat die wel heel mooi worden. De ramen zijn hier heel groot en ouderwets, en dan buiten een frisgroene boom, daarachter een stenen muur met allerlei ramen erin. Oh, eentje gaat nog even door met zelfportretten.

Jammer dat ik mijn camera niet bij me heb.

Als ik klaar ben met strijken, ga ik maar eens kijken wat voor matinees TKTS in de aanbieding heeft.
Vanavond heb ik een honkbalwedstrijd, dus duim maar dat het ergste dan voorbij is.

Broadway and Baseball

Vanmorgen regende het dus flink. En mijn plan om te gaan strijken werd geaborteerd door liftonderhoud, dat eigenlijk voor de volgende dag gepland stond. De strijkspullen (en alle andere huishoudelijke dingen) staan hier op de 8e. Nu ja, dat ga ik natuurlijk niet lopen, ook al is dat voor mij de 7e, want ze beginnen hier al bij 1 te tellen.

Gelukkig was het snel droog en besloot ik richting Times Square te gaan om te zien wat ze voor middagshows in de aanbieding hadden. Het werd ‘Vanya en een boel anderen'. Mijn credit card werd weer geweigerd. Ik zit in een soort ‘safety zone' ... de bank vond mijn poging om BikethebigApple via PayPal te betalen verdacht, dus dat lukte niet, en nu kan ik niets met mijn kaart. Het ding is niet geblokkeerd, dus de-blokkeren kan ook niet. Nee, alle handelingen worden individueel ‘bekeken' (geen idee door wie of wat) en dan wordt besloten of het veilig is.

Nou, voor mij betekent dat effectief dat ik de kaart niet kan gebruiken, alles wordt geweigerd, zelfs spijkerbroeken. Om gek van te worden! Het is de ING, maar ik was al aan het overwegen over te stappen op een ‘groene' bank, en die stap is nu zeer reëel aan het worden. Ik had er nog mee willen dreigen, maar ja, ik sta alweer rood, ik denk niet dat de ING er wakker van ligt als ze mij als klant verliezen ....

De show zou om 2 uur beginnen, dus ik had nog een paar uurtjes over en besloot alsnog op zoek naar de Bodyshop en Jeans Unlimited. Onderweg krijg ik allerlei freebees in mijn hand gedrukt. Van Duane Reade (de lokale, zeer grote drogist hier, op elke straathoek wel een zaak van te vinden) een monstertje en wat kortingsbonnen. Ik ben dol op monsters, dus ik zeg: ‘graag'. Die juffer liep met een soort bakfiets rond en ik denk dat ze alles kwijt wilde, want ze gaf iedereen 3 zakjes tegelijk ....
Het monster bleek een laxeermiddel!

Nou ja, er is vast wel een patient van me die het wil hebben

Ook was er een bank reclame aan het maken, en het is niet zo goed gelukt merk ik, want ik weet niet meer welke bank het was! Een bonnetje voor gratis ijs, op diverse lokaties te innen en ook een flesje handenalcohol. Dat gebruik ik graag, want in de subway gebruik je toch veel stangen om je vast te houden of railings van trappen en dergelijke .... Dan is zo'n flesje best fijn.

Dat ijsje was onder andere te verzilveren vlakbij de winkels die ik hebben wilde, dus dat kwam goed uit. En ze waren zeer royaal, een heerlijk vanille softijs. Overal zag je deze lui in het blauw (van die bank) en sommigen deden zeer creatief hun best om aandacht te trekken. Was bijna een straatshow!

Bij Jeans Unl. ben ik weer uitstekend geslaagd, drie spijkerbroeken, waaronder een knalroze. Trouwens, die verkopers/sters zijn goed hoor! Ik laat me zelden iets aanpraten, maar hier ik koop altijd meer dan gepland. Zelf ook nog een leuk NY T shirt uitgekozen en kom, het regent weer, dus er kan ook nog wel een knalroze I heart NY plu bij.
Doet mijn credit card het? Nee hoor ....

Toen op naar de bodyshop, om te ontdekken dat het meisje het gister toch goed aangegeven had. De shop blijkt tegenover Bath and Body! Ze hebben ook nog aanbiedingen, een tweede product van hetzelfde is voor de helft. Ook met een groupon? Ook met een groupon.
Ik heb heerlijke musk body mist spray gekozen.

Eigenlijk wilde ik de spullen eerst naar huis brengen, maar ben ergens halverwege de route gestokt, want ik merkte dat ik dat niet ging halen. Nou kom, dan weer de subway de andere kant op .... Stond ik ineens bij de mooie halte op 72nd street. Oh, dat betekent ook dat ik vlakbij Gray Papaya ben! Kom, dan een paar echte hotdogs voor lunch.

Ze hebben een ‘recession' aanbieding. Twee dogs en een drankje (alleen van de goedkope variatie) voor 5$. Een losse dog kost 2$ en het drankje is goedkope limonade .... Ik vraag me af of ik anders goedkoper uit was geweest ...

Afijn, het wordt met smaak genuttigd op het plekje waar Hanks en Meg uit ‘you've got mail' ook hebben staan praten en nuttigen.

Naar Vanya en co. Geweldig grappig. Ik zat helemaal vooraan en een beetje aan de zijkant van het toneel (t was inderdaad een vreemde indeling), dus soms hadden wij aan onze kant even niet zo goed zicht. Maar het was wel boeiend om er zo dicht bovenop te zitten (kost dan evengoed 80$!!). Sigourney Weaver speelde er in mee en ook David Hyde Pierce, de jongere broer van Frasier. En nog 4 die ik niet van naam kende, maar die geweldig goed waren.

Het verhaal is een beetje nonsens. Kinderen uit 1 gezin, dat allemaal namen uit stukken van Tsjechov hebben gekregen. Twee zijn thuis blijven hangen (ze zijn in de 50) en 1 is een beroemde actrice in B films geworden (Sigourney). Zij heeft een jonge lover en is bang die te verliezen, er loopt ook nog een huishoudster rond die bedreven blijkt in Voodoo. Dat was trouwens een jong meisje, maar super!

Nou ja, ik ga het verhaal maar niet vertellen, het is een komedie en ik heb absoluut genoten. Een paar stiekeme shots zijn redelijk geworden. Ik neem die ‘blind' zonder flits of schermpje, maar de meeste daarvan mislukken jammerlijk.

In de late middag kwam het zonnetje tevoorschijn en dat kwam mij goed uit, want het was op naar de Mets.

Die zijn triest ingemaakt. Voor mij minder erg, want ze speelden tegen de White Sox en daar ben ik ook fan van. Ik vroeg me af hoe het nou kan dat ik vorig jaar geen Sox shirt gekocht heb!!?? Dit jaar wil ik eigenlijk wel een Mets shirt scoren, maar met die stomme credit card wordt geld uitgeven wel een stuk lastiger!!

Al met al was het best laat geworden, vandaar dat dit verhaal wat op zich liet wachten